عزت نفس ، عبارت است از "احساس ارزشمند بودن ". این حس ، از مجموع افکار ، احساسات ، عواطف و تجربیاتمان در طول زندگی ناشی می شود . مثلا گاهی می اندیشیم که فردی باهوش یا کودن هستیم ، و به تبع آن احساس می کنیم که شخصی دوست داشتنی یا منفور هستیم .مجموع هزاران برداشت ، ارزیابی و تجربه ای که از خویشتن داریم باعث می شود که نسبت به خود احساس خوشایند ارزشمند بودن ، و یا بر عکس احساس ناخوشایند بی کفایتی داشته باشیم (رینولد  بین و همکاران ،1980 ، ترجمه ی علیپور،1386).هر احساسی که در مورد خود داشته باشیم ، بر همه ی تجربیات ما اعم از فعالیت های شغلی ، روابط عاطفی ، روابط زناشویی و جنسی ، میزان رشد و شکوفاییمان در طول زندگی و بر رفتار ما به عنوان پدر ، مادر ، همسر ، دوست و ... اثر تعیین کننده ای دارد . عزت نفس ، ارزش و احترامی که در اعماق وجود برای خودمان قائل هستیم ، کلید موفقیت ها و شکست ها و کلید درک ما از زندگی ، از خودمان و دیگران است .عزت نفس شامل دو جز است : احساس توانمندی ( این که من می توانم کارم را انجام دهم ) و احساس ارزشمندی ( در همان حال که کارم را انجام می دهم آدم با ارزشی هم هستم ).

به این ترتیب عزت نفس بازتابی است از :

ـ قدرت سازگاری داشتن با چالش های زندگی ، درک مشکلات و تسلط داشتن بر آنها

ـ حق سعادتمند شدن را برای خود قائل بودن

بیشتر آدم ها به دنبال عزت نفس و اعتماد به نفس هر جایی را جستجو می کنند به جز درون خود را، و در آن جستجو چیزی را بدست نمی آورند . عزت نفس  بیش از هر چیز یک دست آورد روحی، یک تحول در شعور و بصیرت نسبت به خود مي باشد ، اگر چنين شود  اشتباه نهفته در این اعتقاد را که " اگر فقط بتوانم یک اثر مثبت روی دیگران بگذارم آن وقت وجود ارزشمند و محترم خویش را درک نموده و از خودم لذت خواهم برد " درک می کنیم . آن گاه دیگر نخواهیم اندیشید که  :

اگر فقط یک ترفیع دیگر بگیرم ، اگر فقط یک مادر و همسر بشوم ، اگر فقط بتوانم یک حمایت کننده خوب شناخته بشوم ، اگر فقط بتوانم یک ماشین بزرگتر بگیرم ......

آن گاه واقعا با خودم در صلح و آرامش خواهم بود و بهتر درک خواهم کرد که جستجوی صلح و آرامش در بیرون از خود غیر معقول است .